Οι Ολυμπιακοί Αγώνες & οι πιέσεις Μέρκελ στην κυβέρνηση Καραμανλή

Η μεγάλη έρευνα του χρηματιστηριακού τεχνικού αναλυτής Πάνου Παναγιώτου  για τα γεγονότα και το παρασκήνιο που οδήγησαν την ελληνική οικονομία από την ένταξη στο Ευρώ στην σημερινή κατάσταση. Το tvxs.gr παρουσιάζει την αποκαλυπτική έκθεση η οποία βασίζεται σε διεθνείς μελέτες και απόρρητα έγγραφα.

Το δεύτερο μέρος

4) 2004: Η κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας μετά τις βουλευτικές εκλογές και τους Ολυμπιακούς Αγώνες – Πίεση Γερμανίας στην κυβέρνηση Καραμανλή για επείγουσα προσφυγή στο ΔΝΤ με στόχο την εσωτερική υποτίμηση

 Κάτω από άλλες συνθήκες αυτή η πολιτική θα έβρισκε σθεναρή αντίσταση από τη Γερµανία και την ΕΚΤ, οι οποίες θα απαιτούσαν και θα επέβαλλαν στην Ελλάδα την εφαρµογή σκληρής λιτότητας µε αντάλλαγµα την παραµονή της στην ευρωζώνη. Αυτό λίγο έλειψε να γίνει πράξη το 2004 όταν η Γερµανία ζήτησε από τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση Καραµανλή να προσφύγει στο ΔΝΤ καθώς η διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών και των Ολυµπιακών αγώνων είχαν εκτροχιάσει την οικονοµία της χώρας µε την ανταγωνιστικότητα της να έχει καταρρεύσει σε επίπεδα ρεκόρ, ενώ µετά την τραγική απόφαση της νέας κυβέρνησης για την πραγµατοποίηση δηµόσιας απογραφής η αξιοπιστία της Ελλάδας είχε κλονιστεί διεθνώς.

5) 2005-2008: Η εκτίναξη της τιμής του ευρώ, η απογείωση των διεθνών τιμών τροφίμων και εμπορευμάτων και η αποτυχία λήψης μέτρων από την κυβέρνηση Καραμανλή βουλιάζουν την ελληνική ανταγωνιστικότητα σε ιστορικά χαμηλά – Η Ελλάδα χρειάζεται υποτίμηση μαμούθ – Τί δείχνουν εκθέσεις του ΔΝΤ

Η ανοχή της Γερµανίας απέναντι στην Ελλάδα στηρίχτηκε στα δικά της ένοχα µυστικά καθώς η µεγαλύτερη οικονοµία της Ευρώπης γνώριζε πως δεν ήταν µόνο η ελληνική οικονοµία που είχε χάσει σε ανταγωνιστικότητα µετά την είσοδο της στην ευρωζώνη αλλά µία σειρά κρατών, µεταξύ των οποίων η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο ακόµη και η Γαλλία και το κυριότερο, πως το έλλειµµα ανταγωνιστικότητας αυτών των χωρών µετατρεπόταν σε πλεόνασµα ανταγωνιστικότητας της ίδιας.

Έτσι, η Γερµανία επέλεξε να κλείσει τα µάτια στην θεαµατική µεγέθυνση των αποκλίσεων εντός της ευρωζώνης ενώ στην προσπάθεια εξυπηρέτησης των δικών της συµφερόντων δε δίστασε να τις υποθάλψει και να τις ενισχύσει, επιτρέποντας, µεταξύ άλλων, την καταστροφική ανατίµηση του ευρώ κατά 65% έναντι των βασικότερων διεθνών νοµισµάτων µεταξύ του 2001 και 2008.

Το αποτέλεσµα ήταν δραµατικό και πήρε τραγικές διαστάσεις από την πολιτική συνεχούς υποτίµησης του δολαρίου που ακολουθούσαν οι ΗΠΑ για να ενισχύσουν την οικονοµία τους, η οποία είχε οδηγήσει σε ιστορικό ρεκόρ τις τιµές τροφίµων και πετρελαίου προκαλώντας τις προϋποθέσεις για την παγκόσµια κρίση. Στο κλείσιµο του 2007, µετά από τέσσερα χρόνια αδυναµίας της κυβέρνησης Καραµανλή να αντιµετωπίσει τα πραγµατικά οικονοµικά προβλήµατα της Ελλάδας και να την οχυρώσει από τις διεθνείς οικονοµικές απειλές, η χώρα βρισκόταν στην τελευταία θέση στον κόσµο µεταξύ των αναπτυγµένων οικονοµιών ως προς την ανταγωνιστικότητα, η πραγµατική σταθµισµένη συναλλαγµατική ισοτιµία (ΠΣΣΙ) της είχε σκαρφαλώσει πάνω από το 130 και το µερίδιο της στις εξαγωγές έναντι των εταίρων της στην ΕΕ είχε µειωθεί περισσότερο από 26% σε σχέση µε το 2001. Πρακτικά, ήταν σαν η Ελλάδα να είχε ακριβύνει από το 2001 µέχρι το 2008 έναντι της Γερµανίας κατά 46% και έναντι των ΗΠΑ κατά 81%.

6) 2008-2009: Η Γερμανία επιβάλλει τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών από τους προϋπολογισμούς των κρατών  μελών – Ο κίνδυνος πτώχευσης των ‘φτωχών’ χωρών γεννιέται – Με πηγές εμπιστευτικά και απόρρητα έγγραφα

Η διεθνής κρίση του χρηµατοοικονοµικού καπιταλισµού που πήρε τροµακτικές διαστάσεις το 2008, ιδίως µετά την χρεοκοπία της Lehman Brothers,προκάλεσε παγκόσµια έλλειψη ρευστότητας και διεθνή άνοδο του κόστους ιδιωτικού και κρατικού δανεισµού µολύνοντας και την Ελλάδα.

Ήταν τότε που η σηµασία του υψηλού ελληνικού χρέους αναβαθµίστηκε καθώς αυξάνονταν παράλληλα τόσο οι ανάγκες του κράτους για την αντιµετώπιση των συνεπειών της κρίσης όσο και το κόστος κρατικού δανεισµού το οποίο είχε διατηρηθεί επί σειρά ετών χαµηλό. Στα τέλη του 2008 η ΕΕ θεωρούσε ήδη υπαρκτό αν και µικρό τον κίνδυνο αδυναµίας εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.

Η απόφαση της Γερµανίας εκείνη τη χρονική στιγµή για πλήρη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών όχι µέσω ενός ευρωπαϊκού µηχανισµού αλλά από κάθε κράτος χωριστά µε χρήµατα από τον κρατικό τους προϋπολογισµό, µετέφερε το βάρος ενός δυνητικά τοξικού τραπεζικού χρέους ύψους πολλών τρισεκατοµµυρίων ευρώ στα κράτη µέλη της ευρωζώνης και δηµιούργησε τις προϋποθέσεις για µία κρίση πτωχεύσεων.

 tvxs.gr