Κλινικά νεκρό το ΠΑΣΟΚ. Η είσοδος που ακύρωσε το συνέδριο..

Ο κ. Παπανδρέου έφτασε λίγο νωρίτερα στην Αθήνα από την Κωνσταντινούπολη και ήρθε κατευθείαν στο συνέδριο κλείνοντας έτσι το στόμα σε όσους τον κατηγορούσαν ότι δεν παρευρέθηκε στις εργασίες του κόμματός του.

Λίγο μετά τις 18:00 μπήκε στο χώρο του σταδίου Ειρήνης και Φιλίας όπου γινόταν το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου  προερχόμενος Κωνσταντινούπολη θέλοντας να κλείσει τα στόματα όσων έλεγαν   ότι δεν παρευρέθηκε στις εργασίες του κόμματός του, θεώρησε καλό να πάει …

Μόλις έγινε αντιληπτός, καταχειροκροτήθηκε,   με τους συνέδρους όρθιους να τον επευφημούν επί δεκάλεπτο. Τα συνθήματα που ακούστηκαν ήταν  “Νάτος νάτος ο Πρωθυπουργός” «Γιώργο μαζί στη νέα εποχή», «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό», «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με το Γιώργο αρχηγό» και επαναλαμβανόμενα σε ρυθμικό τόνο το επίθετό του «Παπανδρέου…Παπανδρέου…».

Βέβαια όσοι τον κατηγόρησαν ότι «δεν  παρευρέθηκε  στις εργασίες του κόμματος», τώρα ενισχύουν την άποψη τους, ότι δεν  «παρευρέθηκε» πραγματικά,  καθότι δεν έλαβε ως έπρεπε, στο κορυφαίο γεγονός που είναι το συνέδριο ενός κόμματος  να «πει» πέντε λέξεις.

Το ότι, δεν υπάρχει καμία επαφή με την πραγματικότητα παρά  μόνο παγίδευση σε  ένα μικρόκοσμο απόδειξαν οι σύνεδροι του ΠΑΣΟΚ με τα παραπάνω συνθήματα που φώναζα. Δεν μπορείς να λες  “Νάτος νάτος ο Πρωθυπουργός” σε ένα κόμμα του 5 % . Δεν μπορείς να λες  «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με το Γιώργο αρχηγό» όταν πριν ένα χρόνο έχεις βγάλει το Βενιζέλο Πρόεδρο με 200.000 περίπου σταυρούς. Τον σημερινό αρχηγό εσύ τον έχεις ψηφίσει εσύ ο ίδιος και σήμερα φωνάζεις αυτά. Δεν σε έχουμε ακούσει σε να διαμαρτύρεσαι ούτε για τη πτωχοποίηση του Ελληνικού Λαού, ούτε για τις πολιτικές του αρχηγού σου, που εσύ ψήφισες!!!

Δείχνεις τότε ότι ή είσαι σχιζοφρενείς ή έχεις παγιδευτεί στον μικρόκοσμό σου και απέχεις πολύ από το να θεωρηθείς προοδευτικός και άτομο με αξίες ……

Στην εποχή μας, η πορεία προς τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό προϋποθέτει την  προσωπική απελευθέρωση. Αυτός είναι ο πρώτος και κύριος σταθμός. Γιατί ο κύριος αντίπαλος είναι ο εαυτός μας –σε όλες τις μορφές: πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές. Και η πιο στέρεη και ιστορικά απαραίτητη συμμαχία είναι η συμμαχία ανάμεσα στον εαυτό μας και σε ότι κάνουμε σε ότι πιστεύουμε σε ότι δρούμε πρώτα χρειάζεται να βρεθούμε  στο μέτωπο αυτού του αγώνα. Οι αδέσμευτοι έχουν δώσει το παράδειγμα. Είναι καιρός, οι  Έλληνες  να διδαχθούν το μεγάλο μάθημα της εποχής.