ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η "ΑΡΓΙΑ" ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Θεωρώ ότι είναι εμπαιγμός να υπάρχει μια σχολική αργία για σκοπό αντίθετο με αυτόν για τον οποίο σχεδιάστηκε. Εάν η ημέρα τιμής και προβολής τριών προσώπων που διέπρεψαν στα γράμματα, στο θεολογικό έργο, στην κοινωνική δράση και στα θετικά για τον άνθρωπο μηνύματα που φτάνουν έως τις ημέρες μας είναι μια ευκαιρία για ξεκούραση του σημερινού εκπαιδευτικού και του μαθητή, δεν έχει παρά να παραιτηθεί από το ρόλο της ως σχολική αργία.

Προσωπικά, στην όλη "ιστορία" βρίσκω τρία παράλογα και ένα λογικό.

Παράλογο Α: Αργία για τη …μισή Εκπαίδευση.

Σύμφωνα με τα ΠΔ 200 και 201/1998, οι νηπιαγωγοί και οι δάσκαλοι καθώς και οι μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης υποχρεούνται να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις για την εορτή των Τριών Ιεραρχών. Για τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση αναφέρεται μόνο ότι είναι αργία η ημέρα αυτή. Πρόσεξε: Όχι εορτή ή ημέρα της παιδείας, αλλά αργία. Προσθέτει βέβαια και τον επιθετικό προσδιορισμό "σχολική", αλλά ποιος δίνει σημασία; Εξάλλου, η εγκύκλιος του 2012 λέει ότι το κάθε σχολείο αποφασίζει εάν θα συμμετέχει στον εκκλησιασμό ή/και σε σχετικές εκδηλώσεις.

Παράλογο Β: Τι εστί σχολική αργία;

Η σύναξη των τριών Πατέρων της Εκκλησίας σε μια ημέρα διαφορετική από την ημέρα μνήμης του καθενός και η σύνδεση της σύναξης των φωτισμένων αυτών ανθρώπων με την παιδεία έχει προφανώς άλλο σκοπό από το κλείσιμο των σχολείων για μια ακόμη μέρα. Προφανώς, ο νομοθέτης της σχολικής αυτής αργίας εννοεί διάθεση της ημέρας όχι για μαθήματα αλλά για εκδηλώσεις σχετικές με την παιδεία. Κι αν ο εκκλησιασμός μαθητών και εκπαιδευτικών δεν είναι από όλους επιθυμητός, θα έπρεπε τουλάχιστον κάθε σχολείο να οργανώσει κάποια δραστηριότητα – εκδήλωση για την πολύπαθη παιδεία (π.χ. ομιλία, συνάντηση με ανθρώπους των γραμμάτων, ανοιχτή συζήτηση, κ.α.).

Παράλογο Γ: Αργία για την παιδεία. Με πόσους μαθητές και εκπαιδευτικούς;

Αυτή η «συγκινητική» κίνηση του Υπουργείου για την αυτοδιαχείριση της ημέρας, τι αποτελέσματα θα έχει; Για να μην με κατηγορήσεις για γκρινιάρη εκ προοιμίου, θα ήθελα, φίλε αναγνώστη, να με ενημερώσεις εάν βρεις ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο οποίο σύσσωμη η εκπαιδευτική κοινότητα να συμμετέχει σε εκδηλώσεις για την παιδεία.

Λογικό Α: Η επιλεκτική αυτοδιαχείριση οδηγεί στην υποβάθμιση και κατάργηση της ημέρας.

Θαύμασε το μεγαλείο της εγκυκλίου: Σε μια έξαρση επιλεκτικής «δημοκρατικής ευαισθησίας» λέει ότι τα σχολεία δύνανται να συμμετάσχουν στον εκκλησιασμό ή / και στις εκδηλώσεις με ευθύνη του Διευθυντή και του Συλλόγου των καθηγητών. Πώς; Με εντολή του Διευθυντή; Με ψηφοφορία και όποια άποψη βγει, αυτή και επιβάλλεται; Με κλήρωση; Με επίκληση στη λογική, στο φιλότιμο, στην ευαισθησία;

Πραγματικά, θα ήθελα να ξέρω πώς ακριβώς φαντάζεται η πολιτική ηγεσία και οι συμβουλάτορες του Υπουργείου την αργία για την παιδεία. Να μας δώσουν ένα σκεπτικό, βρε αδερφέ. Ή είναι κανονική αργία και καθόμαστε όλοι στο σπίτι μας όπως κάνουμε την Καθαρά Δευτέρα ή είναι αργία από τα μαθήματα αφιερωμένη στην παιδεία και είμαστε όλοι στο σχολείο μας για να τιμήσουμε την παιδεία και να αναλογιστούμε γι’ αυτήν.

Παναγιώτης Ασημακόπουλος 
Θεολόγος καθηγητής 
Γεννήθηκα το 1976 στη Ναύπακτο και διδάσκω σε Λύκειο της κεντρικής Κρήτης.