ΠΑΣΟΚ ΑΧΑΪΑΣ: Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το ψηφοδέλτιο...

ΠΡΟΤΕΙΝΑΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΤΑ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ... 

Ούτε οι "Βενιζελικοί" δεν θέλουν να είναι υποψήφιοι με το ΠΑΣΟΚ στην Αχαϊα. Ετσι χθες το απόγευμα με έκληξη διαπίστωσαν στην Γεροκωστοπούλου, πως μόνο οι δύο βουλευτές Θαν. Παπαδόπουλος και Κ. Σπηλιόπουλος είχαν ενδιαφερθεί ενώ...

 κανένας από τους υποψηφίους των προηγούμενων εκλογών δεν υπέβαλε υποψηφιότητα μηδέ εξαιρουμένης της Δήμητρας Μπάστα, σήμερα γ.γ. της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας - Ηπείρου, ενώ ο "Βενιζελικός" Μιλιτιάδης Βέρρας ήδη σε ανακοίνωση που εξέδωσε έκανε γνωστό πώς δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος. Ο μόνος που αυτοπροτάθηκε ήταν ο οικονομολόγος Ηρακλής Ρούπας ο οποίος είναι κάτοικος Αθηνών. 

Μπροστά στον κίνδυνο του διασυρμού, με πρόταση του γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής Παν. Αλεξόπουλο το όργανο μπήκε στη διαδικασία των προτάσεων, προκειμένου να φτιαχτεί μια υποτυπώδης λίστα. Μάλιστα στη λίστα έβαλαν και ονόματα στελεχών... που δεν είχαν ρωτήσει!

Από τα Μέλη της Νομαρχιακής προτάθηκαν οι:

Από τον γραμματέα, όλοι οι πρώην βουλευτές και πολιτευτές πλην αυτών που αποχώρησαν.

Επίσης προτάθηκαν οι πέντε πρώτοι του περιφερειακού συμβουλίου ( Αγγελόπουλος Γ, Πετρόπουλος Θαν., Γερ. Φεσιάν, Καρπέτας Κων. και Αθανασόπουλος Γ.)

Επίσης στο τραπέζι μπήκε και το όνομα του επικεφαλής στην «Ενωτική Κίνηση Πάτρας» Δημ. Κατσικόπουλου , ενώ προτάθηκαν και οι Μ. Κίτρου, Γ. Λάζαρης, Τρ. Φωτόπουλος, Ιάσωνας Φωτήλας και ο καθηγητής Δημ. Δουγένης.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΒΕΡΡΑ

Οι καιροί ου μενετοί. Οι περιστάσεις συγκρίνονται μόνο με τις περιόδους που ο Ελληνισμός ασφυκτιούσε από την ξενοδουλεία. Αναλαμβάνω το χρέος που μου αναλογεί. Το χρέος της λογοδοσίας στον κόσμο που μ’ εμπιστεύτηκε και με ακολούθησε στον συναρπαστικό, μα τόσο μελαγχολικό και απαισιόδοξο σήμερα, δρόμο της πολιτικής.

Σε βασανιστικά ερωτήματα του τελευταίου 15ημερου θεωρώ τις απαντήσεις που έδωσα ορθές και τις αποφάσεις μου λυτρωτικές. Η αποσύνδεσή μου από το τωρινό ΠΑΣΟΚ δε μου επιτρέπει να είμαι υποψήφιος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Μου το «απαγόρευσαν» οι πολλές εκατοντάδες των αγαπημένων και ειλικρινών φίλων μου. Οι συμμαχητές και σύντροφοι που είμαστε ευλαβικά προσηλωμένοι στις ιδρυτικές αρχές και αξίες του παλιού, καλού ΠΑΣΟΚ.

Έμαθα στη ζωή μου να σέβομαι και να παραμένω πεισματικά αμετακίνητος σε ιδεολογίες και διακηρύξεις που υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, τη δημοκρατία, την ισονομία, την ισοπολιτεία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Με βάση τις ανωτέρω αρχές έταξα τον εαυτό μου στις προσταγές του Αχαϊκού λαού, με κύρια και αποκλειστική υποχρέωσή μου να τον εκπροσωπώ, να τον διερμηνεύω και να βρίσκομαι πάντα σε αρμονία με τη βούλησή του και σε ευθέως ανάλογη σχέση μαζί του.

Αυτή η αμετακίνητη στάση ζωής στον επιστημονικό, επαγγελματικό και πολιτικό στίβο των ενασχολήσεων μου εκτίμησα το τελευταίο 15ημερο ότι θα έμπαινε σε ρίσκο. Κινδύνευα να καταστώ ένας κοινός παραβάτης των αξιακών αρχών μου. Για να καταλήξω στην απόφασή μου χρειάσθηκε να αφυδατωθεί η ψυχή μου. Μια ψυχή που είναι δοσμένη μόνο στο ιδρυτικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη του ’74, το οποίο δεν επιδέχεται εκ μέρους μου παρερμηνειών και εκπτώσεων.

Ανέμενα ότι ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος θα προχωρούσε σε ουσιαστικό επανακαθορισμό της σχέσης του κινήματος με την κοινωνία, αυτή τη μεγάλη δεξαμενή ισχύος του πάλαι ποτέ ισχυρού και ένδοξου ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται η προσθήκη της δικής μου άποψης για να επικυρωθεί η πικρή αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ έχει διαρρήξει τις σχέσεις του με την κοινωνία. Είναι ουτοπία και αυταπάτη σήμερα να βαυκαλίζεται η ηγεσία του ότι μπορεί να ξαναζωντανέψει το «όλον ΠΑΣΟΚ» με πρόσωπα, συνταγές, όρους και νοσηρές νοοτροπίες του παρελθόντος. Ανέμενα, λοιπόν, πρώτα απ’ όλα την ολική ρήξη με το παραμορφωμένο ΠΑΣΟΚ της τελευταίας 3ετίας. Ανέμενα, πέραν της συγγνώμης για τα σημερινά δεινά του λαού, γενναία αυτοκριτική που θα αποκτούσε πειστικό χαρακτήρα, μόνο αν το ΠΑΣΟΚ επανερχόταν με καθαρές θέσεις στην πατριωτική κοίτη, υπερασπιζόμενο και αγωνιζόμενο για την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Μίλησα με πολυάριθμους φίλους μου. Είναι αυτοί, με τους οποίους πριν 15 ημέρες, σπεύσαμε στην εσωκομματική κάλπη για να καταθέσουμε τις μικρές μας δυνάμεις προκειμένου ο Ευάγγελος Βενιζέλος να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κινητοποιήσαμε συγγενείς, γνωστούς κι άλλους φίλους για να αποκτήσει εύρος η εκλογή του. Δυστυχώς, γρήγορα διαψευσθήκαμε. Σήμερα υλοποιώ τη βούλησή τους, αποστασιοποιούμαι από το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου και παραμένω πιστός στο ΠΑΣΟΚ της Ελλάδας που ανήκει στους Έλληνες και του λαού που δικαιούνται να βρίσκεται με αυθεντικό τρόπο στην εξουσία, εκπροσωπούμενος από εκείνους που σέβονται τις επιταγές του και όχι από λαμόγια, καιροσκόπους, αριβίστες και αμοραλιστές που δεν ορρωδούν προς ουδενός και κυρίως προσβάλλουν τα πατριωτικά ιδεώδη και τις αρχές με τις οποίες γαλουχηθήκαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Ταυτόχρονα δεν εννοώ να συμπράξω σε ισοπεδωτικές πολιτικές που καταργούν τα εργασιακά, κοινωνικά και προνοιακά δικαιώματα, ευνοούν τις ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις της ευτέλειας και της πείνας, επιτρέπουν στην ανεργία να καλπάζει, διατηρούν διογκωμένο το μεταναστευτικό πρόβλημα, ενώ στα εθνικά θέματα τηρείται ύποπτη «σιγή ασυρμάτου».

Ένα μικρότερο, καθαρό, εξαγνισμένο ΠΑΣΟΚ σε τούτη τη συγκυρία, λειτουργώντας κάτω από συνθήκες αυτομαστιγώματος, θα προοιωνιζόταν ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Ωστόσο με θλίψη μου διαπίστωσα ότι είναι υποταγμένο και δέσμιο της βραχύβιας σκοπιμότητας της επικείμενης βουλευτικής κάλπης.

Εξελέγην δύο φορές βουλευτής στις πρώτες θέσεις. Με τίμησε και μια τρίτη φορά ο λαός της Αχαϊας με 20.000 σταυρούς. Πορεύτηκα ασυμβίβαστα και αδιαπραγμάτευτα. Είχα το σθένος να διακηρύξω ότι το κληρονομικό προνόμιο ενίοτε δεν επαρκεί για να γίνει επιτυχής διαχείριση του ιστορικού βάρους, που συνεπάγεται το κολοσσιαίο πολιτικό διαμέτρημα του λαοπρόβλητου Ανδρέα Παπανδρέου. Αποφάσισα να καθίσω στην «άκρη» μου. Μια «άκρη» που «γεμίζει» τόσο πολύ από την επιστήμη μου, την οποία διακονώ επί 35 συναπτά έτη και που είναι συνυφασμένη με μια πλατιά κοινωνική συνεισφορά.

Η λύτρωση μου χαρίζει ελευθερία, περιφρουρεί την υπερηφάνειά μου, με καθιστά σύμμαχο και συναγωνιστή του δοκιμαζόμενου λαού. Είναι δύσβατος ο δρόμος και μακρύς ο χρόνος μέχρι να κάνει ξαστεριά. Έχω όμως, τη βαθιά πεποίθηση ότι κάποια 3η Σεπτέμβρη του μέλλοντος θα ξαναβρεθούμε στους μπαξέδες και θα ανθίσει πάλι η ελπίδα και η αισιοδοξία στον τόπο.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΕΡΡΑΣ

Πρώην βουλευής του ΠΑΣΟΚ Αχαΐας

dete.gr