Ο Πάνος Καμμένος και η ιστορία...

Όταν ο Αλέξης θεωρούσε ακραίο τον Πάνο  …

Η ανάρτηση αυτή γράφτηκε για να μην "μπερδευτούμε"  

«Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η πράξη του ξυλοδαρμού κάποιου που έχει συλληφθεί είναι κατακριτέα. Αυτά που είπε ο κ. Καμμένος περί δικαίας αγανάκτησης του αστυνομικού δεν μπορεί να ισχύσουν»

Αυτά δήλωνε ο Αλέξης Κούγιας με αφορμή τηλεοπτική εκπομπή για την άγρια κακοποίηση δεκαεξάχρονου μετά τη σύλληψη του έξω από το Πολυτεχνείο το 1995.

Το ερώτημα της εκπομπής ήταν: «Κατοχυρώνονται τα αστυνομικά όργανα να βιαιοπραγούν εναντίον πολιτών που έχουν συλλάβει, εφόσον αυτοί δεν αντιστέκονται;». Όσον αφορά το δεκαεξάχρονο, υπήρχαν τα βίντεο που έδειχναν τον άγριο ξυλοδαρμό του και οι μαρτυρίες των γιατρών ότι πέρα από τα χτυπήματα στο κεφάλι διαπίστωσαν ιδιαίτερη σφοδρότητα στα χτυπήματα στα γεννητικά του όργανα, που κινδύνεψαν με οριστική σύνθλιψη.

Πρόκειται για την εκπομπή Δίκη του δημοσιογράφου Λυκούργου Κομίνη. Το σκηνικό στο στούντιο έμοιαζε με το χώρο ενός δικαστηρίου με πρόεδρο, υπεράσπιση, πολιτική αγωγή και ενόρκους. Η εκπομπή ξεκίνησε με το βίντεο (υπάρχει στη συνέχεια της ανάρτησης). Συνήγοροι των αστυνομικών ήταν ο βουλευτής Πάνος Καμμένος και ο επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων Αργύρης Παπαργυρόπουλος. Την αμίμητη υπεράσπιση του ξυλοδαρμού από τον Πάνο Καμμένο και τη λογική του για τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που χρειάζεσαι για να έχεις δικαιώματα μετά τη σύλληψη, μας είχε θυμίσει ο Ιός στην Ελευθεροτυπίας της 25ης Γενάρη του 2009, λίγο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη.

Ο Ιός ήθελε να σχολιάσει τη μετέπειτα στάση του Κούγια που ανέλαβε την υπεράσπιση του δολοφόνου Κορκονέα. Σήμερα, αναδημοσιεύουμε στη Λέσχη το αφιέρωμα του Ιού για να θυμίσουμε πως ο ανεξάρτητος Έλληνας Πάνος Καμμένος ανεξάρτητα από τις αντιμνημονιακές κορώνες έχει σκληρά εξαρτημένο παρελθόν μισαλλοδοξίας, αυταρχισμού κι εθνικισμού. Βρίσκεται στην ουσία στην ίδια πλευρά με τα κόμματα του μνημονίου και της ΕΕ, την πλευρά της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της θεμελιακής αντιπαλότητας με τα αντικειμενικά συμφέροντα του κόσμου της εργασίας και της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.

 

1, 2, 3, πολλά δεκαεξάχρονα

Ο Νοέμβρης του 1995 είχε κάτι από Δεκέμβρη του 2008. Και βίαιη επίθεση αστυνομικών σε 16χρονο, και δυσφήμηση του παιδιού, και ολίγη από Κούγια. Μια τηλεοπτική δίκη μάς θυμίζει την ιστορία η οποία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία.

Ηταν 17 Νοεμβρίου του 1995. Προηγείται της επετείου του Πολυτεχνείου εξέγερση στις φυλακές και κάμποσα βράδια «φωταγωγημένα» με επεισόδια. Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά και μέρος της πορείας του Πολυτεχνείου αποκόβεται και καταλήγει σε οδομαχίες με μολότοφ και ρίψη απίστευτης ποσότητας χημικών πρώτη φορά σε τέτοια έκταση.

ΜΑΤ και μεγάλος αριθμός αστυνομικών με πολιτικά, μαζί με «αγανακτισμένους πολίτες», καταδιώκουν τους διαδηλωτές προς το ΕΜΠ. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι αυτός ήταν και ο αρχικός στόχος της ΕΛ.ΑΣ., ώστε να περιοριστεί η εστία έντασης στο Πολυτεχνείο. Οι ρίψεις «δακρυγόνων» συνεχίζονται και οι συγκεντρωμένοι απαντούν με πέτρες.

Η σύγκλητος είναι από νωρίς έτοιμη να επιτρέψει την άρση του ασύλου, καθώς πιέζεται ασφυκτικά. Αργά το βράδυ, και ενώ τα επεισόδια συνεχίζονται, έξω από το Πολυτεχνείο υπάρχουν πάρα πολλά ΜΑΤ και χρυσαυγίτες, σε σημείο που έχει πλέον καταστεί αδύνατη μια αναίμακτη έξοδος.

Από τα μεγάφωνα ακούγονται εκκλήσεις να σταματήσουν τα καπνογόνα και τα αέρια διότι κινδυνεύουν οι νέοι που έχουν εγκλωβιστεί μέσα.

Αμέσως μετά από μία «αναμέτρηση», συλλαμβάνεται ένας δεκαεξάχρονος που τρέχει και κακοποιείται βάναυσα μπροστά στο φακό μιας κάμερας. Ακολουθεί πόλεμος δακρυγόνων, χειροβομβίδων λάμψης και μολότοφ. Ο κύβος είχε ριφθεί. Ο τότε πρύτανης επιτρέπει τα ξημερώματα την άρση του ασύλου. Νωρίς το πρωί, κι αφού η πυροσβεστική σβήνει τις φωτιές, συλλαμβάνονται οι καταληψίες.

«Σοκ» στην κοινή γνώμη! Δεν επρόκειτο για τους 50 «γνωστούς-αγνώστους» αλλά για 521 νέους, κατά κύριο λόγο φοιτητές και μαθητές.

Αστυνομική βία

Η αστυνομική βία που ασκήθηκε μετά τη σύλληψη του δεκαεξάχρονου, αφού χαρακτηρίστηκε μεμονωμένο περιστατικό, παρέμεινε τότε ατιμώρητη.

Ακολούθησαν πολλά μεμονωμένα περιστατικά: ζαρντινιέρες, βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα, δεκάδες θάνατοι μεταναστών και φυλακισμένων. Μέχρι που τον φετινό Δεκέμβρη, πάλι ύστερα από μια πολυήμερη διαμαρτυρία φυλακισμένων, φτάσαμε στο ακραίο «μεμονωμένο περιστατικό» της δολοφονίας του δεκαεξάχρονου Αλέξη και τη νεολαιίστικη εξέγερση. Οι αναλογίες, αξιοσημείωτες:

- Η άσκηση βίας σε ένα δεκαεξάχρονο παιδί βαφτίζεται «μεμονωμένο περιστατικό», ενώ εξετάζεται «ο πρότερος έντιμος βίος» του θύματος.

- Οι αστυνομικοί, πέρα από μια προσωρινή διαθεσιμότητα του επικεφαλής και μιας ΕΔΕ, ποτέ δεν έφτασαν να δικαστούν στο δικαστήριο, όπως μας ενημέρωσε ο Χρήστος Χηνιάδης, δικηγόρος του νεαρού δεκαεξάχρονου που είχε ξυλοκοπηθεί άγρια.

- Ο αστυνομικός Ιωάννης Σκόπας, που είχε τεθεί τότε σε διαθεσιμότητα, πήρε κανονικά τις προαγωγές του και σήμερα είναι διευθυντής ασφαλείας του τμήματος Πατησίων. Τον περασμένο Δεκέμβρη, μάλιστα, πρωταγωνίστησε εκ νέου ρίχνοντας πέτρες εναντίον μαθητών που διαδήλωναν.

- Ο εισαγγελέας εφετών του 1995, επικεφαλής τότε των ανακρίσεων των 521 νέων που συνελήφθησαν μετά την άρση του ασύλου, είναι ο σημερινός εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γιώργος Σανιδάς. «Εργο ζωής» φαίνεται ότι αποτελεί η κατάργηση του ασύλου, εξ ου και οι πρόσφατες πιέσεις προς τους πρυτάνεις ακριβώς για το συγκεκριμένο θέμα.

- Ο δικηγόρος κ. Κούγιας περιέγραψε λεπτομερώς και τότε τους νεαρούς καταληψίες με τον ίδιο ζήλο που περιγράφει σήμερα, στο υπόμνημα, την παρέα του Αλέξη.

- Η στοχοποίηση μιας μεγάλης μερίδας νέων το 1995 (με χαρακτηρισμούς όπως «εγκληματίες», «τρομοκράτες» κ.λπ.) επαναλήφθηκε φέτος με τους συλλήβδην «κουκουλοφόρους», μαζί με τους οποίους στοχοποιήθηκε και ένας πολιτικός φορέας.

- Τέλος, η τηλεόραση, όπως τότε έτσι και τώρα, κατανάλωσε πάνω από τον μισό τηλεοπτικό χρόνο κάθε ημέρας για να αναμεταδίδει ξανά και ξανά τα ίδια βίντεο με τα επεισόδια και τα σπασμένα τζάμια, καταφέρνοντας τελικά -ακόμα και στην περίπτωση του Αλέξη- να ξεχάσει ο μέσος τηλεθεατής την τραγική αφορμή τους.

Η τηλεοπτική «δίκη»

Παρουσιάζουμε εδώ το ντοκουμέντο μιας «εκπομπής διαλόγου» που έγινε τον Νοέμβριο του 1995 (στο τότε κανάλι ΣΚΑΪ) και ασχολήθηκε με την κακοποίηση του δεκαεξάχρονου αμέσως μετά τη σύλληψή του. Ηταν η εκπομπή «Η Δίκη» του δημοσιογράφου Λυκούργου Κομίνη. Το σκηνικό στο στούντιο έμοιαζε με το χώρο ενός δικαστηρίου με πρόεδρο, υπεράσπιση, πολιτική αγωγή και ενόρκους.

Φυσικά, στην εκπομπή εκδικάζονταν κάποιες υποθέσεις με ευρύτερες κοινωνικές προεκτάσεις και, όπως εξηγούσε ο δημοσιογράφος, δεν είχε στόχο να δικάσει, αλλά να ενημερώσει μέσα από έναν διάλογο. Στην αρχή παρουσιαζόταν από τη δημοσιογραφική ομάδα της εκπομπής ένα ερώτημα και οι τηλεθεατές ψήφιζαν τηλεφωνικά με ένα «ναι» ή ένα «όχι», ανάλογα με την άποψη που είχαν ή που διαμόρφωναν στην πορεία της παραγωγής.

Το όποιο αποτέλεσμα δεν είχε, φυσικά, κανένα στοιχείο μιας αξιόπιστης δημοσκόπησης, κρατούσε όμως ζωντανό το τηλεοπτικό ενδιαφέρον. Τέτοιες τηλεδημοσκοπήσεις δεν είναι πλέον της μόδας, μια και -εκτός από το (μικρό) ποσοστό ρίσκου που διαθέτουν- δεν συνάδουν με τον σημερινό τρόπο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.

Αυτό το ρόλο έχουν αναλάβει πλήρως και αποκλειστικά οι παρουσιαστές των ειδήσεων (πρωινών και απογευματινών), είτε σε ρόλο κεντρικών ομιλητών, είτε σε παράθυρα σχολιαστών, είτε στις ατομικές εκπομπές τους.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τέθηκε από τους δημοσιογράφους Λυκούργο Κομίνη και Μπάμπη Παπαπαναγιώτου στη «Δίκη» τον Νοέμβριο του 1995 ήταν: «Κατοχυρώνονται τα αστυνομικά όργανα να βιαιοπραγούν εναντίον πολιτών που έχουν συλλάβει, εφόσον αυτοί δεν αντιστέκονται;»

Στην αρχή της εκπομπής προβλήθηκαν βίντεο με συλλήψεις κι ανάμεσά τους το βίντεο με την άγρια κακοποίηση μετά τη σύλληψη του δεκαεξάχρονου, έξω από το Πολυτεχνείο.

Σημειώνουμε εδώ ότι, όπως μας δήλωσε ο δικηγόρος του νεαρού Χρήστος Χηνιάδης, οι γιατροί είχαν διαπιστώσει, πέρα από τα χτυπήματα στο κεφάλι, ιδιαίτερη σφοδρότητα στα χτυπήματα στα γεννητικά του όργανα, που κινδύνεψαν με οριστική σύνθλιψη.

«Πρόεδρος του δικαστηρίου» ήταν ο κ. Πουλαντζάς, πολιτικοί ενάγοντες ο Τάκης Παππάς, ο δικηγόρος Παύλος Αθανασόπουλος και ο συνταγματολόγος Θεόδωρος Βαής, μέλος του δ.σ. της Ενωσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Συνήγοροι των αστυνομικών ήταν ο βουλευτής Πάνος Καμμένος και ο επιχειρηματίας νυχτερινών κέντρων Αργύρης Παπαργυρόπουλος.

Παρόντες και οι «ένορκοι» – οι περισσότεροι των οποίων, όπως δήλωσε ο Λ. Κομίνης, επιλέχτηκαν παρόλο που είχαν δηλώσει εκ των προτέρων ότι συντάσσονται με τους αστυνομικούς. Παρών ήταν επίσης και ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ., Ελευθέριος Οικονόμου, που αργότερα έγινε γνωστός ως εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Δημόσιας Τάξης (2001-2006). Τηλεφωνικές παρεμβάσεις έκαναν ο Αλέξης Κούγιας, ο δικηγόρος και η μητέρα του δεκαεξάχρονου.

Ο Λυκούργος Κομίνης και ο τ. πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Τάκης Παππάς δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή.

Αρχεται η συνεδρίαση

Το λόγο πήρε πρώτος ο Τάκης Παππάς, αναλύοντας την ανάγκη του απόλυτου σεβασμού της αξίας του ανθρώπου σε ένα πολιτισμένο κράτος δικαίου: «Ανεξάρτητα από την πράξη του κάθε πολίτη που συλλαμβάνεται, απαγορεύονται οι πράξεις βίας και τα βασανιστήρια. Οχι μόνο από το νόμο αλλά και από τον 25 αιώνων πολιτισμό που κατακτήθηκε με αίμα και μελάνι».

Αμέσως μετά, ο βουλευτής Πάνος Καμμένος ανέλαβε να υπερασπίσει τον αστυνομικό. Με αξιοσημείωτο ζήλο, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι τότε βρισκόταν στην αντιπολίτευση:

«Ο εν λόγω νεαρός συνελήφθη και εδέχθη ότι δεν είναι ένας απλός πολίτης, αλλά ότι υπηρετεί κάποιες αναρχικές ομάδες, και δεύτερον αντιστάθηκε. Εχουμε κάποιες αναρχικές ομάδες που έχουν σαν στόχο την καταστροφή και τον μηδενισμό κάθε έννοιας εξουσίας και κράτους. Κι έχω εδώ και τα φυλλάδιά τους, που λένε “σκοτώστε ελεύθερα όλους τους μπάτσους”. Ετσι, λοιπόν, θα υπερασπιστώ τον αστυνομικό που κατηγορείται και που, όχι μόνο δεν χτύπησε αυτό το νεαρό, αλλά τον προστάτεψε από τους πολίτες που τον χτυπούσαν. Επίσης, ο εν λόγω νεαρός είναι ο συγκεκριμένος που έκαιγε το εθνικό σύμβολο. Γι’ αυτό θα ζητήσω να ψηφίσουν οι τηλεθεατές χωρίς τη φράση ότι ο συλλαμβανόμενος δεν αντιστέκεται και να εξετάσουμε ποιος είναι αυτός ο νεαρός, εάν ανήκει σε αυτές τις ομάδες, τι λένε αυτές οι ομάδες, αν πήγε εκεί μόνο για να διαδηλώσει ή για να προξενήσει ζημιές και αν, τέλος, ο αξιωματικός αυτός έχει ένα νεκρό από την Κύπρο το ’74 τυλιγμένο στην ελληνική σημαία, έναν παππού νεκρό από τη Μικρασιατική Καταστροφή…»

Ο Λ. Κομίνης τον διακόπτει ρωτώντας τον αν έχει το δικαίωμα να δέρνει όποιος έχει τυλιγμένο σε σημαία έναν νεκρό, ενώ ο Μ. Παπαναγιώτου διευκρινίζει ότι το κάψιμο της σημαίας έγινε μετά τη βίαιη σύλληψη. Στο σημείο εκείνο παίζεται το βίντεο με το άγριο ξύλο στον διαδηλωτή, αφού έχει συλληφθεί. Τον δεκαεξάχρονο τον χτυπούσαν πάνω από 10 αστυνομικοί, άλλοι με στολή κι άλλοι με πολιτικά.

Παρεμβαίνει ο πρόεδρος των ενόρκων, λέγοντας ότι ο νεαρός βγήκε από την πύλη του Πολυτεχνείου, πέταξε το «οπλοστάσιό» του και προσπάθησε να ξαναμπεί μέσα. Οι δημοσιογράφοι τον διορθώνουν, λέγοντάς του ότι πουθενά στο βίντεο δεν φαίνεται να πετάει οτιδήποτε ο νεαρός, ούτε αντιστέκεται όταν συλλαμβάνεται. Επίσης του τονίζουν ότι οι απόψεις του νεαρού δεν ενδιαφέρουν τη συζήτηση.

Ο Πάνος Καμμένος επιμένει: «Είναι μέλος αναρχικής οργανώσεως». Σε πολύ ήπιο τόνο ο Τάκης Παππάς εξηγεί ότι οι ένορκοι όπως και οι δικαστές δεν δικαιούνται να εκφέρουν άποψη την ώρα της δίκης αλλά μόνο να ρωτούν.

Ο Λ. Κομίνης δίνει το λόγο στον Αλέξη Κούγια που παρεμβαίνει τηλεφωνικά: «Η προσωπική μου άποψη είναι ότι η πράξη του ξυλοδαρμού κάποιου που έχει συλληφθεί είναι κατακριτέα. Αυτά που είπε ο κ. Καμμένος περί δικαίας αγανάκτησης του αστυνομικού δεν μπορεί να ισχύσουν».

Ακολουθεί ένας απολαυστικός διάλογος Κούγια-Καμμένου με θέμα τις σπουδές του βουλευτή στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής, αλλά και την υπενθύμιση από τον Κούγια ότι και ο ίδιος ο Καμμένος είχε καταδικαστεί αμετάκλητα για παράνομη οπλοφορία.

«Οι νεαροί αυτοί αναμφισβήτητα επιτέθηκαν στους αστυνομικούς με μολότοφ, τους εξύβρισαν χυδαία και δεν ξέρω αν έκαψαν τη σημαία πριν ή μετά [τη σύλληψη]. Αυτοί ξαναγύρισαν στο άσυλο που τους προσφέρει τόσα χρόνια με άνεση ο κ. Μαρκάτος και ένας από αυτούς δεν τα καταφέρνει. Αυτός είναι που βλέπουμε στη σκηνή της σύλληψης. Είκοσι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν και είναι αστείος ο ισχυρισμός ότι υπάρχει θέμα αντιστάσεως», συνεχίζει ο Α. Κούγιας.

Τον διακόπτει έντονα ο Α. Παπαργυρόπουλος: «Εχετε, κύριε Κούγια, αμφιβολία ότι αυτό το άτομο είναι τρομοκράτης, είναι καταληψίας, είναι εγκληματικό στοιχείο; Τρομοκράτης κακοποιός, παλιόπαιδο… Αν σας έμπαινε το ερώτημα ποιον θέλετε να υπερασπιστείτε: αυτό το άτομο ή τον αστυνομικό;»

Κούγιας: «Ηθικά κανέναν. Εχω τοποθετηθεί ότι αυτά τα παιδιά είναι κακής αγωγής, έχουν πλήξει την κοινωνία μας. Το ελαφρυντικό για τον αστυνομικό μπορεί να είναι αυτό της προηγουμένης αναρμόστου συμπεριφοράς του θύματος. Ελαφρυντικά μπορούμε να βρούμε πολλά στον αστυνομικό. Δεν έχουμε να κάνουμε με τη συμπεριφορά ενός παιδιού, αγνού εφήβου. Εχουμε να κάνουμε με τη συμπεριφορά ενός παιδιού που έκαψε το Πολυτεχνείο, που έριξε μολότοφ και πήγε να σκοτώσει φτωχόπαιδα αστυνομικούς, που έβριζε το ελληνικό κράτος, που έβριζε τους έλληνες πολίτες, που έκαψε την ελληνική σημαία, που έκαψε τα αρχεία της σχολής Καλών Τεχνών. Από εκεί και ύστερα δεν δικαιολογείται όμως η συμπεριφορά του αστυνομικού».

Ισως εξηγούνται τώρα και οι σημερινές θέσεις του συνηγόρου, που είναι όντως πολύ «προχωρημένες» στο ζήτημα των επικίνδυνων για τη δημόσια τάξη παιδιών. Μάταια ο συνήγορος του νεαρού εξηγεί ότι πουθενά δεν προκύπτουν (ούτε και από το βίντεο) αυτές οι πράξεις κι ότι το ίδιο το παιδί δήλωσε ότι ήταν απλά στη διαδήλωση και μετά εγκλωβίστηκε.

Κι άλλο παιδί με… παρελθόν!

Πάνος Καμμένος (προς τον δικηγόρο): «Εχω να σας υποβάλω τα εξής ερωτήματα. Εάν και για ποιο λόγο άλλαξε σχολείο ο συγκεκριμένος νεαρός, εάν έχει δηλώσει και μετά αποβλήθηκε γι’ αυτό ότι “για ένα χρόνο δεν θα πάω σχολείο γιατί δεν μου αρέσει ο τρόπος άσκησης βίας των καθηγητών στους μαθητές”, εάν είχε γράψει ύβρεις στους τοίχους του σχολείου του και η μητέρα του πήγε και πλήρωσε δύο φορές για να καθαριστούν και τελευταίο εάν έκανε επίθεση στην αίθουσα καθηγητών με πυροσβεστήρα, χάλασε την αίθουσα και επιτέθηκε σε καθηγήτρια».

Εμβρόντητος ο δικηγόρος απαντάει ότι δεν γνωρίζει τίποτα για όλα αυτά.

Για τον Αλέξη, ευτυχώς, φρόντισαν τα ίδια τα σχολεία του να ξεκαθαρίσουν το ζήτημα, αν και είναι σίγουρο ότι στη δίκη των αστυνομικών όλο και κάποιος θα ξαναθυμηθεί την υποτιθέμενη «παραβατική» συμπεριφορά του.

Ακολουθεί η τοποθέτηση του κ. Βαή, που πληροφορεί τους παρευρισκόμενους για τις πάρα πολλές περιπτώσεις που η Ένωση έγινε τα τελευταία χρόνια αποδέκτης παραπόνων Ελλήνων πολιτών και αλλοδαπών για την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους από αστυνομικά όργανα. Επαναφέρει έτσι τη συζήτηση στο θέμα της υπέρβασης εξουσίας, που ήταν και το ουσιαστικό αντικείμενο της «Δίκης» στην TV.

Ο Α. Παπαργυρόπουλος όμως επιμένει, διεκδικώντας (λόγω επαγγέλματος) το δικαίωμά του να γνωρίζει από την καλή και την αστυνομία και τους κακοποιούς: «Δεν είναι ένα αθώο παιδάκι, τόσα χρόνια λέγαμε ποιοι είναι αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι. Στην Ιαπωνία αυτούς τους τρομοκράτες τους γυμνώσανε, τους βάλανε σε μία πλατεία με τα ονόματά τους μπροστά. Ετσι χρειάζεται να κάνουμε με αυτούς».

Ο Τάκης Παππάς διορθώνει, λέγοντας ότι αυτό έγινε στην Κίνα, στην οποία άλλωστε δεν υπάρχει δημοκρατία.

Ακολουθεί η τοποθέτηση του Π. Αθανασόπουλου, που επισημαίνει τη διαφορετική υφή που έχει η βία που ασκείται από έναν πολίτη από εκείνη που ασκεί ένα κρατικό όργανο.

«Τις δικτατορίες, τους εμφυλίους και τις εθνικές τραγωδίες», θυμίζει, «τα οφείλουμε κυρίως σε δράση κρατικών οργάνων και κατασταλτικών μηχανισμών και όχι στην εγκληματικότητα των πολιτών. Εδώ χρειάζεται μεγάλη αυστηρότητα, κανένα παραθυράκι στην παρανομία. Βεβαίως και καταδικάζουμε την άλογη βία των καταληψιών, που έρχεται σε αντίθεση και με αυτά που οι ίδιοι λένε ότι πιστεύουν. Παρά ταύτα, όμως, αυτό το κομμάτι της νεολαίας που εξεγείρεται έναντι υπαρκτών προβλημάτων πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με άλλα μέσα και όχι με τον αστυφύλακα, τον εισαγγελέα ή με τη ρατσιστικού τύπου κατακραυγή».

Διαμαρτυρία «ενόρκου»

Μια ένορκος διαμαρτύρεται: «Αυτά τα παιδιά μπήκαν μέσα, κάψαν, κάνανε ό,τι κάνανε και ποιο είναι το παράδειγμα που παίρνουν τα άλλα τα καλά παιδιά; Του χρόνου πόσοι θα είναι μέσα στο Πολυτεχνείο, μπορείτε να μου πείτε; Γιατί δεν τιμωρήθηκε αυτός που έκαψε τη σημαία;»

Αφού ο Αθανασόπουλος της εξηγεί ότι η σχέση με τη σημαία και την πατρίδα είναι καθαρά υποκειμενική και δεν χρειάζεται εισαγγελείς, δίνεται ο λόγος στον εκπρόσωπο της ΕΛ.ΑΣ.

Με σαφή τοποθέτηση, ο κ. Οικονόμου εξηγεί ότι δεν έπρεπε καν να τεθεί το ερώτημα για το αν στην ουσία ο αστυνομικός δικαιούται να παραβιάζει το Σύνταγμα. Ακόμα και αν είχε αντισταθεί ο νεαρός, δεν έπρεπε επ’ ουδενί να ασκηθεί βία επάνω του.

Στη συνέχεια τοποθετείται ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου: «Επειδή φοβάμαι ότι όσοι ψηφίζουν στην ουσία απαντούν στα όσα έγιναν στο Πολυτεχνείο και όχι στο ερώτημα, θέλω να επισημάνω ότι δεν μπορεί ένας αιχμάλωτος πολέμου να έχει περισσότερα δικαιώματα από έναν διαδηλωτή που συλλαμβάνεται. Θέλω, όμως, να παρατηρήσω ότι, όταν άνοιξαν οι πόρτες του Πολυτεχνείου, δεν βγήκαν έξω 50 παλιόπαιδα, όπως τα αποκαλούν, αλλά 500 παιδιά που ήταν τα δικά μας παιδιά. Αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες που γεννούν τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν αυτά τα παιδιά, διεκδικώντας λύσεις με λάθος έστω τρόπο, τότε θα γίνουν πολύ περισσότερα και θα έχουμε άλλες εξελίξεις».

Οπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ο δημοσιογράφος τότε διάβασε «βουλωμένο γράμμα». Το ίδιο και ο Τάκης Παππάς: «Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, ανεξάρτητα από τις προσωπικές μας απόψεις, μέσα στο Πολυτεχνείο βρέθηκαν 500 παιδιά που ήδη είναι κατηγορούμενα, ακόμα και οι 100 ανήλικοι. Αυτά τα παιδιά αμφισβήτησαν το σύστημά μας με πράξεις αναμφισβήτητα υπερβατικές και θέλησαν να εκφράσουν τις δικές τους ιδέες, με τις οποίες φυσικά διαφωνούμε όπου διαφωνούμε. Αλίμονο στις κοινωνίες που θα θελήσουν τη διαφωνία ή την αμφισβήτηση που εκδηλώνεται, έστω και σε οριακή μορφή, να τη μηδενίσουν, να την ισοπεδώσουν, να την εξοβελίσουν και να την τιμωρήσουν σκληρά μέχρι σημείου ρατσιστικών διακρίσεων για ειδική μεταχείριση». Μίλησε ακόμα και για τη διαδικασία της κάθαρσης στην αστυνομία, που έπρεπε να συνεχιστεί.

Οι ένορκοι τελικά αποφάσισαν ότι το παιδί έπρεπε να συλληφθεί, αλλά όχι να κακοποιηθεί. Οσο για τους τηλεθεατές, που ψήφισαν κάτω από το βάρος των 24ωρων αναμεταδόσεων επεισοδίων, το συμπέρασμα ήταν άκρως «αποκαλυπτικό»: 4.191 ψήφισαν ότι τα ΜΑΤ καλά κάνουν και δέρνουν παιδιά με χειροπέδες, έναντι 3.763 που ψήφισαν ότι δεν κάνουν καλά.

Η απογοήτευση ήταν εμφανής στο «προφητικό» κλείσιμο του Τάκη Παππά: «Φοβάμαι ότι η γνώμη αυτή η οποία σχηματίζεται δημιουργεί πολύ επικίνδυνες τάσεις για το σύστημά μας στο μέλλον. Εκείνοι δε οι οποίοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη -και δεν είναι μόνο ένας παράγοντας- να σκεφτούν πάρα πολύ τέτοιους συσχετισμούς, οι οποίοι δεν είναι καθόλου αδιάφοροι και καθόλου περιορισμένοι στα πλαίσια μιας εκπομπής».

Βρε, πώς (δεν) αλλάζουν οι καιροί!

1995. Ανακοίνωση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης (υπουργός Σ. Βαλυράκης) μετά τον ξυλοδαρμό 16χρονου από τα ΜΑΤ: «Η ελληνική αστυνομία τηρεί το Σύνταγμα και τους νόμους και σε όλες τις επιχειρήσεις της όπως αυτή του Πολυτεχνείου παρίσταται και εισαγγελικός λειτουργός. Οποιοσδήποτε αστυνομικός προβαίνει σε ενέργειες που παραβιάζουν τους νόμους και όσα έχει διαταχθεί αυτόματα θα ελέγχεται πειθαρχικά. Η πολιτική ηγεσία του υπ. Δ.Τ. και η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. αποδοκιμάζουν τέτοιες ενέργειες και ο αστυνομικός τέθηκε σε διαθεσιμότητα. Διατάχθηκε παράλληλα και ΕΔΕ, ώστε να ανακαλυφθούν και οι άλλοι αστυνομικοί που βιαιοπράγησαν εις βάρος του ανήλικου».

2009. Δηλώσεις Παυλόπουλου: «[...] Ολα αυτά γίνονται γιατί υπήρξε αυτό το οδυνηρό γεγονός για το οποίο οι υπαίτιοι παραπέμπονται και θα τιμωρηθούν παραδειγματικά».

2009. Δηλώσεις Μαρκογιαννάκη (αμέσως μετά τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις δικηγόρων και δημοσιογράφων στο τέλος του συλλαλητηρίου στις 9/1/2009): «Είμαστε αποφασισμένοι να κινηθούμε μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά καθένας που έχει τη διάθεση να παρανομήσει θα πρέπει να ξέρει ότι ο νόμος σε κάθε περίπτωση θα εφαρμοσθεί. Κάθε υπερβολή, η οποία επιδεικνύεται από τα όργανα της τάξεως ασφαλώς και πρέπει να ελέγχεται [...] μέσα σε μια ταραγμένη κατάσταση, καμιά φορά παρατηρούνται και υπερβολές. Αν είναι αδικαιολόγητες και πέραν του ορίου του ανεκτού, ασφαλώς τότε θα ελέγχονται εκείνοι οι οποίοι θα διαπιστωθεί ότι έκαναν αυτά τα πράγματα».

Παρόμοιες λοιπόν οι δηλώσεις της πολιτικής εξουσίας της ΕΛ.ΑΣ. διαχρονικά, ενώ με γεωμετρική πρόοδο αυξάνονται τα μεμονωμένα περιστατικά και ήδη είναι πλέον τεκμηριωμένη (και με οπτικοακουστικό υλικό) η κοινή δράση αστυνομικών με παρακρατικούς και χρυσαυγίτες. Παράλληλα, η τηλεόραση τραβάει τον δικό της «παράπλευρο» δρόμο των «επεισοδίων», με αυξημένες -όπως προκύπτει- αρμοδιότητες των κεντρικών παρουσιαστών.

Αφήνοντας έξω τις πρώτες ημέρες της δολοφονίας του Αλέξη, όταν ακόμα και οι αναλυτές των καναλιών είχαν μείνει άφωνοι από το ίδιο το «μεμονωμένο» αυτό «περιστατικό», παρατηρούμε το σχολιασμό του ίδιου καναλιού για τα μεγάλα επεισόδια του 1995 αλλά και τα μικρής έκτασης επεισόδια της πανευκπαιδευτικής πορείας στις 9/1/2009 – που κατέληξαν σε πολύ ξύλο και συλλήψεις δικηγόρων και πολιτών στην Ασκληπιού.

1995. Ρεπορτάζ του Mega, 18/11/1995: «Ο αρχηγός της αστυνομίας δίνει εντολή να γίνει έρευνα για τον ξυλοδαρμό του δεκατριάχρονου μαθητή από τα ΜΑΤ τη νύχτα έξω από το Πολυτεχνείο. [Στο βίντεο ακούγονται οι φωνές των αστυνομικών να δίνουν ανατριχιαστικές οδηγίες για το πού να χτυπηθεί ο νεαρός, ενώ ζητούν να φύγουν οι φωτογράφοι.] Ηταν η στιγμή που η σύγκλητος του Πολυτεχνείου ανέτρεπε την πρώτη απόφασή της για άρση του ασύλου λέγοντας ότι κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Ενώ οι συγκρούσεις συνεχίζονταν, ο υπουργός έδινε εγγυήσεις στους φοιτητές ότι μπορούν να αποχωρήσουν με ασφάλεια από την πύλη της Τοσίτσα. Ομως, όπως καταγγέλλεται, αρκετοί ξυλοκοπήθηκαν από τα ΜΑΤ παρά την αντίθετη εντολή του κ. Βαλυράκη. Ο κλεφτοπόλεμος συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, ενώ στις 3 τα ξημερώματα έκαναν την εμφάνισή τους και ακροδεξιοί της Χρυσής Αυγής».

2009. Τοποθέτηση της Ολγας Τρέμη στο Mega: «Δεν πρέπει να έχουν σχέση αυτά τα περιστατικά επιθέσεων κατά των δημοσιογράφων και των τεχνικών των τηλεοπτικών σταθμών με την επίσημη άποψη της πολιτικής και της φυσικής ηγεσίας της αστυνομίας». Την ίδια ώρα, συνδικαλιστής αστυνομικός τη διέψευδε στον Alpha, λέγοντας ότι το ίδιο το κέντρο διέταξε να προσαχθούν άπαντες στη ΓΑΔΑ.

Πέρασε στα ψιλά γράμματα ακόμα και η πρωτοφανής ανακοίνωση-απάντηση της κρατικής τηλεόρασης στις διαμαρτυρίες του ΠΑΣΟΚ για τον τρόπο μετάδοσης της σύλληψης ενός νεαρού στη Χαρ. Τρικούπη: «Η κρατική τηλεόραση δεν μπορεί να παρακολουθεί την ασυναρτησία του ΠΑΣΟΚ σε θέματα που αφορούν την ενημέρωση του ελληνικού λαού. Αυτό που ζητάμε από το ΠΑΣΟΚ είναι περισσότερη σοβαρότητα». Μετά την πομπώδη ανακοίνωση του προέδρου της ΕΡΤ, όταν έγινε η ολιγόλεπτη κατάληψη από νεαρούς διαδηλωτές τον Δεκέμβρη, η κρατική τηλεόραση φτάνει να αποφασίζει και για την επιλήψιμη συμπεριφορά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πηγές

«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά
(«Ιός», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 14/12/08)
Οι τηλεοπτικοί προπαγανδιστικοί μύθοι που επιχείρησαν να αμαυρώσουν την αυθόρμητη νεανική εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη.

«Ο μπόγιας πολιτεύεται»
(«Ιός», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 7/1/96)
Οι διώξεις στο σωρό, που ακολούθησαν την πρωτοφανή μαζική σύλληψη περισσότερων από 500 νέους στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβρη του 1995.

«Πειθαρχική-διοικητική διερεύνηση καταγγελιών σε βάρος αστυνομικών υπαλλήλων»
Ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη (Κύκλος Δικαιωμάτων του Ανθρώπου). Στην έκθεση αυτή, που ολοκληρώθηκε και δημοσιεύθηκε τον Οκτώβριο του 2004, ο Συνήγορος του Πολίτη συγκέντρωσε κι αξιοποίησε τα συμπεράσματά του από την εξέταση σχεδόν διακοσίων (180) υποθέσεων που τον είχαν απασχολήσει από το 1999 έως το 2004. Στη συντριπτική πλειονότητα των υποθέσεων αυτών ο Συνήγορος είχε διαπιστώσει ότι οι αστυνομικές αρχές είχαν διερευνήσει πλημμελώς τις συναφείς καταγγελίες σε βάρος αστυνομικών υπαλλήλων.

«Η κρυφή “Αρετή” της ΕΛ.ΑΣ.»
(«Ιός», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 9/4/06)
Αφιέρωμα του «Ιού» στα κρούσματα αστυνομικής βίας και την επιχείρηση συγκάλυψης που συνήθως ακολουθεί. Καταγράφεται το ιστορικό δεκάδων περιπτώσεων, με βάση την έκθεση πέντε ανθρωπιστικών μη κυβερνητικών οργανώσεων.

«Η κλοτσιά απ’ τη Θεσσαλονίκη»
(«Ιός», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 10/12/06)
Οι συνθήκες που οδήγησαν στην περίφημη υπόθεση της ζαρντινιέρας, με τη βάρβαρη κακοποίηση του κύπριου φοιτητή. Η ιστορία της τοπικής ΟΠΚΕ.