Βαθαίνει η κρίση στην ΝΕ Ευβοίας του ΠΑΣΟΚ.

Ενώ όλα έδειχνα ότι όλα ήταν μια εύκολη υπόθεση σχετικά με την επιλογή των υποψηφίων των δημάρχων από το ΠΑΣΟΚ για τους δήμους που προέρχονται από τη νέα δομή της Ευβοίας, όλα άλλαξαν ξαφνικά…..

Τα αίτια πολλά ……

Σε κεντρικό επίπεδο…

Η έλλειψη κριτηρίων για τα άτομα… που το ΠΑΣΟΚ θέλει, να τραβήξουν το άρμα του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ. Για παράδειγμα δεν είναι δυνατό να εξετάζεις την υποψηφιότητα δημάρχου ο οποίος δεν ήθελε το δήμο όπως προέκυψε από το νόμο και ήταν η σωστή, αλλά πρωτοστατούσε σε τοπικά παιγνίδια. Αλήθεια αν δεν βλέπει ένα υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ τι είναι το σωστό για την κοινωνία και να το παλαίει δημόσια, τότε ποιος μας λέει ότι μπορεί να δει το «ΑΥΡΙΟ» του Δήμου. Γιατί στην περίπτωση αυτή ή λάθος είναι ο νόμος ή το πρόσωπο είναι ακατάλληλο, τελεία και παύλα.

Η Ιπποκράτους, δείλιασε να πει ξεκάθαρα αν θέλει «παλιούς» δήμαρχους, ή αν θέλει ανανέωση του πολιτικού προσωπικού.

Όσο και καλός και να είναι ένας δήμαρχος πρέπει να μπουν τα όρια της θητείας. Πάνω από 3 τετραετίες θα πρέπει να υπάρχει άρση στήριξης.

Η κρίση για τους σημερινούς δημάρχους πρέπει να είναι σαφώς ποιο αυστηρή, για την λειτουργία τους, για την «ανοικτή» διακυβέρνηση τους αν έχουν αναπτυξιακό απολογισμό τους έργου τους και όχι αν έκανα μια παιδική χαρά. Αν έχουν εντάξει το δήμο τους στο γίγνεσθαι της Ευβοίας και ποιο είναι το μέλλον τους κ.α.

Αλήθεια γιατί να πετύχουν οι δήμαρχοι στο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» όταν απέτυχαν στο «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ»;

Γιατί δεν είπε ευθέως σε ορισμένους Δημάρχους, ότι συγνώμη κύριε δεν θα πάρουμε γιατί το έργο σου στο ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ είναι τουλάχιστον στάσιμο;

Άφησε τους βουλευτές να παίξουν παιγνίδι με τα πρόσωπα και τους έβαλα μέσα στην αξιολόγηση …….

Σε τοπικό επίπεδο….

Οι λανθασμένοι χειρισμοί του Γραμματέα της ΝΕ της Εύβοιας….

Σύρθηκε πίσω από πρόσωπα, όσο και να το έκανε καλυμμένα….

Η αποδοχή από την πλευρά του της διαβούλευσης αντί του διαλόγου… πίστευε ότι κάνοντας διαβούλευση θα επέβαλε της δικές του επιλογές ενώ στη περίπτωση του αληθινού διαλόγου μπορεί να του προέκυπτε κάτι άλλο και δεν το ήθελε, ξέχασε όμως ότι όλοι είναι «γάτες» και δεν «μάσησα».

Η χρησιμοποίηση των μελών της ΝΕ ως δεκανίκια του. Δεν του βγήκε και να τα αποτελέσματα με το Ν. Καρατσά παραιτηθείς μέλος της ΝΕ.

Για την ενημέρωση σας ακολουθεί το νέο κείμενο του Ν. Καρατζά.

 
Μέχρι πριν λίγους μήνες μιλούσαμε όλοι για τον "Καλλικράτη" ως ευκαιρία. Ευκαιρία για τη βελτίωση της δημόσιας διοίκησης, ευκαιρία για τη περιφέρεια, ευκαιρία για ανανέωση του πολιτικού προσωπικού.

Όσο πλησιάζουμε στην κάλπη δεν βλέπουμε τίποτα διαφορετικό από μια ακόμη εκλογική (ούτε καν πολιτική) αναμέτρηση. Δεν μιλάμε πλέον για τους νέους δήμους, δεν μιλάμε για τις δυνατότητες ή τα προβλήματα των περιοχών. Ξεχνάμε τους πολίτες και τις πόλεις τους και ενδιαφερόμαστε για τα κομματικά κέντρα. Η Ιπποκράτους, η Ρηγίλλης, ο Περισσός, η Κουμουνδούρου... Οι αποφάσεις θα ληφθούν για άλλη μια φορά στην Αθήνα από κλειστές επιτροπές, μετά από μυστικές διαβουλεύσεις ή από υποδείξεις των πεφωτισμένων.

Παρόλα αυτά οι εκλογές θεωρούνται τοπικές ή περιφερειακές.
Η παρέλαση από πολιτευτές που δεν κατάφεραν να εκλεγούν βουλευτές, νυν βουλευτές που θέλουν να αποδράσουν.

Γίνεται ανανέωση με τόσο σάπια υλικά;

Κανένα καινούργιο πρόσωπο, καμία φρέσκια ιδέα. Ο ελληνικός λαός και πάλι θεατής στο ίδιο έργο. Και μετά κάποιοι μεγαλόσχημοι απορούν γιατί απαξιώνεται η πολιτική. Όταν θέλουμε πολίτες της μιας φοράς στα 4 χρόνια, η απαξίωση δεν είναι απλά εύλογη αλλά κι επιεικής αντίδραση.

Πως θα επιτευχθεί η αποκέντρωση στη λήψη αποφάσεων, εάν δεν δίνεται φωνή στο λαό της κάθε περιοχής;...

Γιατί σε μια τόσο μεγάλη τομή για το κράτος, χρησιμοποιούνται εκ νέου οι παλιές γνώριμες τακτικές;

Χρίσματα ή στήριξη κατά τον κομψότερο όρο που επέλεξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Η τοπική κοινωνία και πάλι απούσα.

Η μονή λογική κίνηση που έπρεπε να ανακοινώσουν όλα τα κόμματα μετά τη ψήφιση του Καλλικράτη, είναι η διεξαγωγή προκριματικών εκλογών για την ανάδειξη των υποψήφιων τους.  

Είναι αδιανόητο τα δυο μεγάλα κόμματα να προσφεύγουν στη βάση για να εκλέξουν πρόεδρο (και πιθανότατα τον μετέπειτα πρωθυπουργό) και από την ηλικία των 15 μάλιστα, και ταυτόχρονα να υποχρεώνουν τη βάση τους στη σιωπή και να τη θεωρούν ακατάλληλη για την ανάδειξη του υποψήφιου τοπικού "άρχοντα".

Οι σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από αυτή τη συνεχιζόμενη πρακτική είναι προφανείς.

Τα χρίσματα έχουν αξία όταν δίνονται από το λαό.

Οι τοπικοί υποψήφιοι πρέπει να συνδιαλέγονται πρωτίστως με τη κοινωνία κι όχι με τα κέντρα εξουσίας (θεσμικά ή μη).