Τα νέα μέτρα τορπίλη στα θεμέλια της Δημοκρατίας

Άρθρο του Δ. Τσοβόλα –Δικηγόρος-π. Υπουργός   

Την τελευταία τριετία, με πρόσχημα τη σωτηρία της χώρας, ο Ελληνικός λαός βιώνει περίπου κάθε έξι (6) μήνες μέτρα περικοπής μισθών, συντάξεων και αύξησης της έμμεσης και άμεσης φορολογίας, χωρίς αρχές, που πλήττουν κυρίως τα μικρομεσαία εισοδηματικά στρώματα, βαθαίνουν την ύφεση (ξεπέρασε το 20% του Α.Ε.Π.), αυξάνουν την ανεργία και κατεδαφίζουν το κράτος πρόνοιας.

Στην πραγματικότητα όμως αυτά τα απάνθρωπα, κοινωνικά άδικα και οικονομικά καταστροφικά μέτρα, που αντί να μειώσουν αύξησαν το Δημόσιο χρέος από το 119% το 2009 στο 170% του Α.Ε.Π. περίπου το 2012, δεν πάρθηκαν για τη σωτηρία της χώρας και των πολιτών, αλλά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών, των κυρίαρχων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των τραπεζών και της μεγάλης εργοδοσίας.

Η λήψη όμως αυτών των άναρχων αντιλαϊκών και καταστροφικών για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία μέτρων, δημιούργησε σταδιακά αρνητικές συνθήκες για τη δημοκρατία και τους θεσμούς, που οδηγούν σε πολιτική και δημοκρατική κρίση.

Γιατί η Δημοκρατία αναπτύσσετε και ευδοκιμεί σε έδαφος κοινωνικής δικαιοσύνης, ανάπτυξης και κοινωνικής προστασίας, που κοστίζουν για την οικονομική ολιγαρχία και τη χώρα.

Αντιθέτως η Δημοκρατία τορπιλίζεται όταν οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Όταν δηλαδή η πολιτική εξουσία βλέπει την κοινωνία ως μάζα μέσα από αριθμούς και θέτει στο περιθώριο τους ανθρώπους, αρχές και αξίες.

Δυστυχώς σήμερα η τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια οικονομική και κοινωνική πολιτική των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων που απέτυχε παταγωδώς. Αυτό γίνεται γιατί οι ηγεσίες των τριών κυβερνητικών κομμάτων είναι εξαρτημένες πολιτικά από ξένες μεγάλες δυνάμεις και από ντόπια ισχυρά οικονομικά συγκροτήματα που εξυπηρετούνται απ’ αυτή την κυβερνητική πολιτική και που ελέγχουν τα μεγάλα Μ.Μ.Ε..

Χρειάζεται κατά συνέπεια άμεσα μαζική λαϊκή αντίσταση, πριν περάσουν τα νέα σκληρότερα μέτρα που θα δώσουν την χαριστική βολή στην οικονομία, κοινωνία και στη Δημοκρατία.

Αυτή όμως την παλλαϊκή αντίσταση δεν μπορεί να την οργανώσουν και να την υλοποιήσουν τα σημερινά κόμματα, τα σημερινά πολιτικά πρόσωπα και οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες, γιατί δεν έχουν την απαιτούμενη αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική πρόταση και την απαιτούμενη αξιοπιστία.

Γι’ αυτό χρειάζεται νέα πολιτική κίνηση που να έχει συγκεκριμένη και ρεαλιστική προοδευτική ανατρεπτική πρόταση, με συμμετοχή δοκιμασμένων αξιόπιστων ανεξάρτητων προσώπων που να μπορούν να ενεργοποιήσουν την κοινωνία.