ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι θέατρο. Οχι όμως αν είσαι κυβέρνηση και δεν έχεις τον έλεγχο της οικονομίας. Πόσω μάλλον αν η χώρα σου βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης.
ΑΝ ΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ αδιέξοδο της περασμένης Παρασκευής στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα ήταν μια σκηνοθεσία για να φανεί ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά με τους ξένους, τότε το έργο κράτησε μόλις ένα Σαββατοκύριακο. Οσο δηλαδή χρειάστηκε για να μπορέσει ο Γιώργος Παπανδρέου να πάει με αέρα ανυπότακτου ΠΑΣΟΚ στην Εθνική Συνδιάσκεψη του Σαββάτου. Οι Ευρωπαίοι έκαναν το «γουικέντ» τους. Κι από Δευτέρα άρχισε το γνωστό πανηγύρι των μέτρων, των απειλών και των εκβιασμών για την έκτη δόση. Είναι μέσα σε αυτήν την τοξική ατμόσφαιρα που θα πάει ο Γιώργος Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Το σκηνικό θυμίζει περισσότερο Γολγοθά παρά ένα περιβάλλον πολιτικής και οικονομικής επανεκκίνησης.
ΤΑ 'ΧΟΥΝ βάλει οι Ευρωπαίοι μαζί μας; Οχι αναγκαστικά. Δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει προς Ιρλανδία μεριά. Το Δουβλίνο είναι ο καλύτερος μαθητής ανάμεσα στους μετεξεταστέους του ευρώ. Μπορεί οι Ιρλανδοί να πέρασαν τραπεζικό κραχ και κυβερνητική κρίση, ουδείς όμως τους απειλεί ή τους μαστιγώνει με δηλώσεις. Γιατί; Διότι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν και τα νούμερα βγαίνουν. Ενώ στην Ελλάδα τα νούμερα δεν βγαίνουν. Φταίνε όλα. Το τριτοκοσμικό Δημόσιο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Η παντελής έλλειψη αναπτυξιακού σχεδίου που να φρενάρει κάπως τα αποτελέσματα της ύφεσης. Αλλά και η αδυναμία όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά του πολιτικού συστήματος συνολικά, να λάβει ή να στηρίξει δύσκολες αποφάσεις. Δηλαδή αποφάσεις που να επιφέρουν αλλαγή οικονομικού μοντέλου.
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ φθάνουμε πάλι στην ίδια θέση. Να μας επιτιμά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από ραδιοφώνου, να μας αντιμετωπίζει υποτιμητικά η Ανγκελα Μέρκελ, να μιλούν ανοιχτά για έξοδό μας από το ευρώ οι Ολλανδοί και να μας υποδεικνύουν νέα οικονομικά μέτρα από τις Βρυξέλλες. Αυτό θέλουμε;
ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ του 2010, το ΠΑΣΟΚ έκανε έναν κακό πολιτικό υπολογισμό. Πήγε να κρυφτεί πίσω από το Μνημόνιο. Η τρόικα θα ήταν ο κακός. Και η κυβέρνηση θα ήταν ο καλός. Ωστόσο, το τρικ αυτό δεν λειτούργησε. Φάνηκε - πέρα από όλα τα άλλα - στο γεγονός ότι χρειάστηκαν δύο κυβερνητικοί ανασχηματισμοί στους δεκατρείς μήνες που ακολούθησαν. Στην πραγματικότητα, το να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως αθώος εντολοδόχος των κακών ξένων, όχι μόνο δεν της κάνει καλό, αλλά κλονίζει τη σχέση της με την κοινωνία. Ακόμη χειρότερα: η έμμεση ενοχοποίηση της ΕΕ που διαρκώς ζητά δυσάρεστα μέτρα, κλονίζει ένα από τα θεμέλια της Μεταπολίτευσης που είναι ο σταθερός ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου καλείται να κάνει πράγματα που απέφυγαν οι προκάτοχοί της. Ωστόσο, είναι ώρα να αποφασίσουμε τι θέλουμε και να δεχτούμε τις θυσίες, αντί να παίζουμε κρυφτό όχι μόνο με την Ευρώπη, αλλά, κυρίως, με την αλήθεια για το μέλλον της χώρας.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ είναι θέατρο. Οχι όμως αν είσαι κυβέρνηση και δεν έχεις τον έλεγχο της οικονομίας. Πόσω μάλλον αν η χώρα σου βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης.
ΑΝ ΤΟ ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ αδιέξοδο της περασμένης Παρασκευής στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα ήταν μια σκηνοθεσία για να φανεί ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά με τους ξένους, τότε το έργο κράτησε μόλις ένα Σαββατοκύριακο. Οσο δηλαδή χρειάστηκε για να μπορέσει ο Γιώργος Παπανδρέου να πάει με αέρα ανυπότακτου ΠΑΣΟΚ στην Εθνική Συνδιάσκεψη του Σαββάτου. Οι Ευρωπαίοι έκαναν το «γουικέντ» τους. Κι από Δευτέρα άρχισε το γνωστό πανηγύρι των μέτρων, των απειλών και των εκβιασμών για την έκτη δόση. Είναι μέσα σε αυτήν την τοξική ατμόσφαιρα που θα πάει ο Γιώργος Παπανδρέου στη ΔΕΘ. Το σκηνικό θυμίζει περισσότερο Γολγοθά παρά ένα περιβάλλον πολιτικής και οικονομικής επανεκκίνησης.
ΤΑ 'ΧΟΥΝ βάλει οι Ευρωπαίοι μαζί μας; Οχι αναγκαστικά. Δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει προς Ιρλανδία μεριά. Το Δουβλίνο είναι ο καλύτερος μαθητής ανάμεσα στους μετεξεταστέους του ευρώ. Μπορεί οι Ιρλανδοί να πέρασαν τραπεζικό κραχ και κυβερνητική κρίση, ουδείς όμως τους απειλεί ή τους μαστιγώνει με δηλώσεις. Γιατί; Διότι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν και τα νούμερα βγαίνουν. Ενώ στην Ελλάδα τα νούμερα δεν βγαίνουν. Φταίνε όλα. Το τριτοκοσμικό Δημόσιο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Η παντελής έλλειψη αναπτυξιακού σχεδίου που να φρενάρει κάπως τα αποτελέσματα της ύφεσης. Αλλά και η αδυναμία όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά του πολιτικού συστήματος συνολικά, να λάβει ή να στηρίξει δύσκολες αποφάσεις. Δηλαδή αποφάσεις που να επιφέρουν αλλαγή οικονομικού μοντέλου.
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ φθάνουμε πάλι στην ίδια θέση. Να μας επιτιμά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από ραδιοφώνου, να μας αντιμετωπίζει υποτιμητικά η Ανγκελα Μέρκελ, να μιλούν ανοιχτά για έξοδό μας από το ευρώ οι Ολλανδοί και να μας υποδεικνύουν νέα οικονομικά μέτρα από τις Βρυξέλλες. Αυτό θέλουμε;
ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ του 2010, το ΠΑΣΟΚ έκανε έναν κακό πολιτικό υπολογισμό. Πήγε να κρυφτεί πίσω από το Μνημόνιο. Η τρόικα θα ήταν ο κακός. Και η κυβέρνηση θα ήταν ο καλός. Ωστόσο, το τρικ αυτό δεν λειτούργησε. Φάνηκε - πέρα από όλα τα άλλα - στο γεγονός ότι χρειάστηκαν δύο κυβερνητικοί ανασχηματισμοί στους δεκατρείς μήνες που ακολούθησαν. Στην πραγματικότητα, το να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως αθώος εντολοδόχος των κακών ξένων, όχι μόνο δεν της κάνει καλό, αλλά κλονίζει τη σχέση της με την κοινωνία. Ακόμη χειρότερα: η έμμεση ενοχοποίηση της ΕΕ που διαρκώς ζητά δυσάρεστα μέτρα, κλονίζει ένα από τα θεμέλια της Μεταπολίτευσης που είναι ο σταθερός ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου καλείται να κάνει πράγματα που απέφυγαν οι προκάτοχοί της. Ωστόσο, είναι ώρα να αποφασίσουμε τι θέλουμε και να δεχτούμε τις θυσίες, αντί να παίζουμε κρυφτό όχι μόνο με την Ευρώπη, αλλά, κυρίως, με την αλήθεια για το μέλλον της χώρας.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από τα ΝΕΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου