Μέχρι το Φθινόπωρο, ή το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου, το υπουργείο Εργασίας θα έχει υπογράψει Προεδρικό Διάταγμα, μετά από προτάσεις των κοινωνικών εταίρων αλλά και την έγκριση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, με το οποίο θα καθορίζονται οι όροι παρέμβασης του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) καθώς και ο τρόπος ορισμού των μεσολαβητών και των διαιτητών. Αυτό προβλέπει τροπολογία που κατέθεσε χθες, το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, αποσύροντας παράλληλα τα επίμαχα άρθρα 73 και 74 για τον ΟΜΕΔ, που καταργούσαν τη δυνατότητα μονομερούς παρέμβασης του Οργανισμού.
Η αλλαγή της τελευταίας στιγμής, έσωσε τα προσχήματα και έδωσε το άλλοθι στους κυβερνητικούς βουλευτές να ψηφίσουν τελικά όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου. Να σημειωθεί ότι την αντίθεσή του με τα επίμαχα άρθρα, είχε εκφράσει ανοικτά, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο, εφόσον υπάρξει συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, να αποσύρει τα επίμαχα άρθρα και να τα αντικαταστήσει με το προϊόν της συμφωνίας των δύο πλευρών (εργοδοτών και εργαζομένων). Καθώς επί της ουσίας συμφωνία δεν υπήρξε, ο κ. Λοβέρδος, αντικατέστησε τα δύο άρθρα με ένα νέο, το οποίο δίνει μικρή ανάσα στην κυβέρνηση, παραπέμποντας το θέμα, στο άμεσο μέλλον. Βέβαια, ο υπουργός επικαλέστηκε συμφωνία των κοινωνικών εταίρων, κάτι που διαψεύδει με ανακοίνωσή του ο νέος Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ Ευάγγελος Μπουζούλας (ΔΑΚΕ). Σύμφωνα με το συνδικαλιστή, η τροπολογία που κατατέθηκε και προσαρτήθηκε με το άρθρο 73 (Μεσολάβηση – Διαιτησία) του νομοσχεδίου, δεν αποτέλεσε συμφωνία κοινωνικών εταίρων, όπως επικαλείται ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός. Δεν μπορούσε εξάλλου να αποδεχθεί ένα υγιές συνδικαλιστικό κίνημα, την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος με γνώμη από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας.
Να σημειωθεί πως ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, επιδιώκει, και μάλιστα εκτός Μνημονίου δανειστών, την τροποποίηση του νομοθετικού καθεστώτος προσφυγής στη διαιτησία που αποτελεί έναν από τους κύριους τρόπους επίλυσης συλλογικών διαφορών εργασίας.
Η διαιτητική διαδικασία ως μηχανισμός ρυθμιστικής τάξης των εργασιακών σχέσεων ρυθμίζεται και από το Σύνταγμα, καθώς προβλέπεται η δημιουργία οργάνων, µε σκοπό να διευκολύνεται η επίλυση των συλλογικών διαφορών εργασίας. Υπό την προϋπόθεση, όμως, είτε ότι η διαιτησία επιτελεί αποκλειστικώς επικουρικό ρόλο σε σχέση µε τη συλλογική διαπραγμάτευση, είτε ότι έχει λειτουργία κύρωσης, όπως στην περίπτωση κατά την οποία ένα μέρος δεν εκπληρώνει την προβλεπόμενη από τον νόμο υποχρέωσή του να διαπραγματευθεί. Επιπρόσθετα, ο ιδρυτικός του ΟΜΕΔ νόμος, προβλέπει πως προσφυγή στη διαιτησία είναι δυνατόν να γίνει µε κοινή συμφωνία των μερών (προαιρετική διαιτησία), σε οποιοδήποτε στάδιο των διαπραγματεύσεων. Βέβαια, μέχρι σήμερα, και ένα από τα μέρη είναι δυνατόν να ασκήσει μονομερή προσφυγή στη διαιτησία υπό ορισμένες προϋποθέσεις, οι οποίες συνδέονται µε τη συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια της μεσολάβησης (αποδοχή της διαδικασίας της μεσολάβησης ή της πρότασης του μεσολαβητή).
Αυτό ακριβώς είναι το σημείο το οποίο επιδιώκει να τροποποιήσει ο κ. Λοβέρδος, καθώς προβλέπονται τρεις περιπτώσεις μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία:
α) Από οποιαδήποτε πλευρά (εργοδοτική ή εργασιακή), εφόσον η άλλη αρνήθηκε τη μεσολάβηση. Η προσφυγή στη διαιτησία έχει προφανώς εδώ χαρακτήρα κύρωσης.
β) Προκειμένου περί συλλογικών διαφορών που αφορούν σύναψη εθνικών γενικών, κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, είναι δυνατή η μονομερής προσφυγή µόνο από τις εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, εάν αποδέχονται την πρόταση του μεσολαβητή, και η εργοδοτική πλευρά την απορρίπτει.
γ) Προκειμένου περί επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, όπως συμβάσεων των επιχειρήσεων και οργανισμών κοινής ωφελείας, είναι δυνατή η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία από οποιοδήποτε μέρος εάν αυτό αποδέχεται την πρόταση του μεσολαβητή που απορρίπτει το άλλο μέρος.
Η ισχύουσα σήμερα ρύθμιση, η οποία επιδιώκεται να τροποποιηθεί, σύμφωνα με την Έκθεση της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής, έχει κριθεί από τη νομολογία ότι συμβιβάζεται µε τις συνταγματικές διατάξεις και µε τις διατάξεις των Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας της ∆ΟΕ, καθόσον η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία λαμβάνει χώρα μετά την εξάντληση όλων των προσπαθειών για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς.
Αντίθετα, η Επιτροπή Συνδικαλιστικής Ελευθερίας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (332η Έκθεση – υποθ. 2261/2003) δέχεται ότι η προσφυγή σε υποχρεωτική διαιτησία δεν είναι επιτρεπτή παρά µόνο στις λεγόμενες «αναγκαίες» υπηρεσίες, δηλαδή, εκείνες που εξυπηρετούν τις βασικές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Σε αυτή τη γνωμάτευση στηρίζεται και ο υπουργός Εργασίας, συμφωνώντας κυρίως με τον ΣΕΒ, και επιδιώκει την αλλαγή του ισχύοντος καθεστώτος.
Με τη διάταξη που τελικά αποσύρθηκε, επιδιώχθηκε να περιορισθεί η δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στην περίπτωση άρνησης μεσολάβησης και στην περίπτωση διαφοράς για τη σύναψη εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.
Το θέμα θα συνεχιστεί, όμως η έστω και για ένα τρίμηνο, υπαναχώρηση, ανοίγει το δρόμο για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΓΣΕΕ και εργοδοτών, ώστε να υπογραφεί τελικά, νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου